پژوهشی در باره فارسی محاوره ای تهران

thesis
abstract

آنچه در این رساله مورد نظر است بررسی تغییرات واژ - واجی تکواژها و واژه های فارسی محاوره ای تهران است . این بررسی به منظور دستیابی به قواعد صریح حاکم براین تغییرات انجام گرفته است . شیوه پژوهش بدین طریق بوده است که نگارنده ابتدا، نوار مکالمه دو ساعته ای از مکالمات روزمره افراد یک خانواده را بدون اطلاع افراد آن خانواده تهیه و سپس آن را آوانویسی و واج نویسی نموده و از طریق مقایسه تغییرات موجود در فارسی محاوره ای نسبت به گونه رسمی آن به توصیف و توجیه تغییرات پرداخته است . نتیجه آنکه در این محاوره واحدهای آوایی بر اثر همنشینی در ترکیب دستخوش تغییراتی می گردند، این نوع تغییرات را فرآیندهای آوایی گویند. مهمترین فرآیندهای آوایی این پیکره عبارت از حذف ، جانشینی، قلب و اضافه بوده اند.

similar resources

بررسی جامعه شناختی عبارات خطاب در فارسی گفتاری محاوره ای

شناخت این که افراد چگونه باب گفت وگو را باز می کنند یا چگونه همدیگر را خطاب می کنند موضوعی مهم در مطالعات جوامع به منظور ایجاد روابط اجتماعی بین افراد است. در این پژوهش رفتار خطاب در گونۀ گفتاری فارسی بررسی می شود. در این مطالعه، تحلیل داده های جمع آوری شده از 43 گویشور فارسی نشان داد که ده نوع اصطلاح خطاب در مکالمات روزمره استفاده می شود: اسامی شخصی، عناوین (القاب)، اسامی مذهبی، اصطلاحات شغلی،...

full text

بررسی کاهش واکه ای در زبان فارسی محاوره ای

کاهش واکه ای فرایندی است که همواره در گفتار سریع محاوره ای، در هجاهای بدون تکیه صورت می گیرد و طی آن واکه های بدون تکیه تغییر یافته و به واکه های دیگر گرایش می یابند. کاهش واکه‎ای در زبان فارسی در برخی موارد عبارت است ازگرایش واکه ‎ها به سوی واکه‏های دیگر که در هجاهای بدون تکیه و گفتار سریع محاوره‎ای روی می‎دهد، به این نوع کاهش، کاهش واکه‏ای آوایی گویند. نوع دیگری از کاهش، تغییر و دگرگونی واکه ...

full text

بررسی یک فرآیند صرفی-واجی در فارسی محاوره ای

در فارسی محاوره ای، چنانچه پس از کلماتِ چندهجاییِ مختوم به واکة پیشین نیم افراشته [e]، برخی واژه بست ها شامل واژه بستِ [-ro] و «پی بست های ضمیری» به کار روند، این واکة پایانی به واکة پیشین افتاده [a] تبدیل می شود. در این مقاله سعی داریم به توصیف و تبیینِ صرفی و واجی این فرآیند بپردازیم.

full text

ساختار نحوی خود اصلاحی در محاوره زبان فارسی

«خود اصلاحی» (self-repair) فرایندی است که گوینده مشکلی را در «واحد ساختاری نوبت» خویش تشخیص می‌دهد و در صدد اصلاح آن برمی‌آید. اینکه چه مقدار به عقب برمی‌گردد تا اقدام به اصلاح کند، از زبانی به زبان دیگر متفاوت است. در این مقاله این سؤال مطرح است که آیا در عملکردهای خود اصلاحی محاوره‌ی زبان فارسی، ارتباطی بین سازه تحت ساخت و میزان قلمرو بازیابی (scope of recycling) وجود دارد. دادگان محاوره‌ی زب...

full text

My Resources

Save resource for easier access later

Save to my library Already added to my library

{@ msg_add @}


document type: thesis

وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه تهران

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023